Finale van mijn onderzoeken was natuurlijk de uitslag van dit alles! En wat bleek? Niets aan de hand zei mijn behandelend arts. Er was niets dat duidde op een specifieke ziekte. Mijn dieet hielp ook niet veel hoewel ze mij wel aanraadde om hiermee door te gaan. Uit de onderzoeken bleek alleen dat ik een verhoogde ontstekingsratio had in mijn bloed toen ik werd getest. Ze konden niet duiden wat ik nu werkelijk had en dus werd er bij mij 'officieel' prikkelbare darm syndroom vastgesteld en dat ik dus heel erg gezond ben.
Ik vind dit meer een verzamelnaam voor iets wat ze dus niet kunnen verklaren. Zodra je last hebt van je darmen en ze weten niet precies wat dat nu zou moeten zijn. Dan kom je in de groep prikkelbare darm syndroom. Ik noem het een verzamelnaam omdat ik soms het idee heb (en dit is dus subjectief) dat men in het PDS hokje wordt geplaatst, terwijl er eigenlijk wat anders aan de hand is. Daarom noem ik het een verzamelnaam, omdat dit te maken heeft met mijn frustratie waarbij mijn gedachtegang is: 'Ze weten niet wat het is, dus plakken ze het label PDS er maar op'. Het was een uitkomst waar ik me bij moest neerleggen, maar dat kon ik nog niet.
In 2008 ging ik op vakantie naar Egypte (in het najaar) en daar kreeg ik last van 'gastritis'. Het was behoorlijk heftig want velen krijgen problemen in Egypte met 'de vloek van de farao'. Maar in mijn geval had ik enorm veel pijn in mijn maag gekregen en hoefde ik niet per se veel naar de wc te gaan. Ik had op een gegeven moment zo een pijn dat ik niet meer mijn bed uit kon komen. Mijn vriend haalde lief eten van het buffet voor mij en jatte een zoutvaatje zodat ik genoeg zout overal op kon doen. Na een tijd moesten we er toch aan geloven: De dokter moest gebeld worden. Ik bleek gastritis te hebben, een maagslijmvliesontsteking. Niet fijn! Ik kreeg zodra de dokter er was, direct een infuus en hij zei dat ik nadat het infuus was doorgelopen, ik nog een half uurtje op bed moest blijven liggen en daarna zou ik alles weer kunnen doen. Het leek wel een slechte film! Daar lag ik dan in Egypte met erna een verpleger aan mijn bed die met mij terug naar Nederland wilde komen. Dat mijn man naast hem stond, interesseerde hem geen zier. Ik wilde alleen maar beter worden en moest dus geduld hebben met het infuus. Ik zou erna ook nog een bataljon aan medicatie krijgen maar wat ik niet mocht: Zwemmen in koud water (het zwembad) en niet koud drinken. Ik dacht dat het onzin was dat ik zo snel zou opknappen maar de dokter had gelijk: Het zou snel beter gaan.
Ondanks alle onderzoeken waar ik min of meer gezond voor werd verklaard, bleek ik dus toch nog een zwakke plek te hebben! Die verrekte buik van mij was supergevoelig.Labels: ibs, pds, personal