Vandaag ben ik alweer aanbeland in deel 8 van het verhaal over mijn prikkelbare darm syndroom. PDS zoals het ook wel verkort heet. Vorige week vertelde ik dat het vinden van lactosevrije producten niet heel goed ging. Vandaag vertel ik je over mijn ervaring met sojamelk, een vervanger voor melk.
Allergie voor sojamelk
Ik kocht speciaal sojamelk om in
plaats van lactose dan iets anders van melk binnen te krijgen tijdens mijn lactose-vrije dieet. Anders kom je calcium tekort en dat is niet goed voor je lichaam. Het eerste
waar je dan op uitkomt is sojamelk. Terwijl ik aan het koken was en gelukkig
niet alleen was (mijn vriendje was er ook), dronk ik snel een glaasje sojamelk leeg. Ik voelde
meteen nadat ik het glaasje op had dat mijn keel begon te jeuken. En het bleek
erger te worden...
Ik kreeg een allergische reactie en kon niet meer praten en
bijna niet meer ademen. De pijn in mijn maag was verschrikkelijk en ik wilde alleen nog maar liggen en mijn ogen dicht doen. Ik was bang en dat zag mijn vriend en hij belde direct naar de huisartsenpost met wat hij moest doen. In de tussentijd sloot ik mijn ogen en hoopte op het beste.
Slechte hulp huisartsenpost
En het ergste was dat we enorm slecht werden geholpen door de huisartsenpost. Vaak denk je: Wat zijn mensen toch overdreven om naar de eerste hulp te rijden. Althans, dat vind ik wel. Soms racen mensen iets te snel naar het ziekenhuis terwijl ze het best af kunnen met de huisartsenpost. Maar als het aan de huisartsenpost had gelegen, was ik gewoon langzaam dood gegaan thuis. Er waren geen artsen beschikbaar op dat moment, dus we zouden teruggebeld worden. In de tussentijd zat mijn vriendje naast mij en probeerde mij te kalmeren. Ik weet nog dat ik dacht: Als het erger wordt dan moeten we naar het ziekenhuis. En terwijl ik dat dacht zei hij: "Als het niet minder wordt, dan moeten we naar het ziekenhuis."
Ik keek er zo tegenop, maar dit was niet meer normaal. In de tussentijd werden we maar niet teruggebeld en ging ik op zoek naar mogelijkheden om meer lucht te krijgen dan alleen maar horizontaal stil te liggen. Ik probeerde mijn allergische reactie te minderen door veel water te gaan drinken om op die manier de boel schoon te spoelen of te verdunnen. Ik dacht aan oude posters die mijn moeder had met hierop aangegeven wat je moest doen als je kind schoonmaakmiddel had gedronken. Daarnaast nam ik een hooikoortspilletje, baat het niet dan schaadt het niet dacht ik. Met dat idee in mijn achterhoofd begon ik mijzelf maar te helpen.
Het zal de tijd zijn die passeerde en mijn accurate manier van handelen, want ik kon op een gegeven moment weer wat praten. De allergische reactie zakte. Ik was enorm bang geweest, maar nog steeds niet teruggebeld door de huisartsenpost. En dat deden ze ook niet, waardoor mijn vriend een uur later boos opbelde naar ze: "Jullie laten niets van jullie horen, hoewel jullie direct zouden terugbellen. Ze stikte bijna!" De hulp die ik telefonisch nog kreeg sloeg nergens op, die had ik zelf ook al bedacht. Dikke, dikke vette 0 voor die huisartsenpost. Die lui zijn zo inadequaat. Eerder al toen ze rustig na de koffie kwamen aanzetten terwijl ik onderhand doodging van de pijn (en ze nog dachten dat ik acuut mijn blindedarm eruit moest laten halen) en nu weer.
Dan doe je alles volgens de regeltjes en ben je alsnog de pineut. Volgende keer dat er weer iets is, nam ik mij voor, rijden we gewoon naar het ziekenhuis.
Heb jij ook slechte ervaringen met jullie huisartsenpost? Ben jij ook allergisch voor bepaald voedsel of drinken? En voor wat dan precies?
Eerder in deze serie verschenen:
Deel 1 - PDS: Wat is het en hoe begon het bij mij?
Deel 2 - Mijn eerste aanval en onderzoeken in het ziekenhuis
Deel 3 - Mijn ziekenhuisopname door hevige PDS
Deel 4 - Ter observatie liggen en mijn herstellen
Deel 5 - Mijn ondergewicht, vermoeden van ziekte van Crohn en ziekenhuisonderzoeken
Deel 6 - De uitslagen, mijn tweede aanval en de angst waarmee ik moest leven
Deel 7 - De H2 Ademtest en op dieet moetenLabels: ibs, pds, personal