Persoonlijk
Eerlijk gezegd vertel ik dit meestal niet zomaar aan mensen, maar omdat ik vind dat een blog ook wel een beetje bedoeld is om jezelf bloot te geven... moet ik ook kunnen vertellen wie ik werkelijk ben. En die persoon die ik ben komt met wat kleine complicaties waar eigenlijk heel veel mensen last van hebben, maar waar maar weinig over gesproken wordt. En dat is PDS.
Wat is PDS?
PDS is een verkorte naam voor Prikkelbare Darm Syndroom. Het is de meest voorkomende chronische darmstoornis. PDS is een vrij grote verzamelnaam voor mensen die problemen hebben met hun buik en darmen. De problemen in deze groep zijn zeer verschillend en uiteenlopend. Ook de mate van pijn is verschillend; zo hebben sommige mensen slechts lichte problemen en kunnen anderen door dit syndroom niet meer werken.
Gelukkig val ik niet in de laatste categorie, maar ik zit wel in een wat zwaardere schaal.
PDS 'overkomt' je en het gaat nooit meer weg. Ik zelf was er in eerste instantie van overtuigd dat het vast wel na een hormoonschommeling (zwangerschap bijvoorbeeld) over zou gaan, maar niets is minder waar. Ik ben zeer duidelijk verteld op seminars dat die vlieger helaas niet opgaat. En ik zeg helaas omdat ik hoopte dat er ergens nog een lichtpuntje zou zijn waardoor ik weer 'normaal' zou kunnen functioneren.
PDS gaat over maag- en darmproblemen en dus heb je ook (mogelijk) problemen met de stoelgang. Als je dit een onsmakelijk onderwerp vindt, raad ik je aan om weg te klikken en mijn PDS serie niet te lezen. Natuurlijk zal ik het zo netjes mogelijk opschrijven.
Hoe het begon
Hoe het allemaal begon is eigenlijk onduidelijk voor mijzelf. Toen ik klein was had ik al darmproblemen en huilde ik terwijl ik op het potje zat te persen. Mijn oma zei vroeger: "Ik zie ze nog zitten met haar rode gezichtje en tranen van pijn over haar wangen". Regelmatig vertelde ik mijn moeder dat ik au had in mijn buik en als ik het moest aanwijzen, was het mijn navel. Maar aangezien ik eerder een oorontsteking had weten te concentreren naar mijn buik, wist mijn moeder niet wat ze ermee aan moest. Had ik daadwerkelijk buikpijn, of was er iets anders aan de hand? De huisarts kon ook niet helpen en dus werd ik verteld beter te drinken. Later kreeg ik droge zemelen die we door de melk en yoghurt moesten verwerken. Niets hielp echt, de constipatie bleef.
Gelukkig werd de pijn en werden de problemen minder toen ik ouder werd. In de puberteit had ik er zelfs nooit meer last van, althans wat ik mij kan herinneren. En bovendien had ik geen buikpijn en al helemaal geen stoelgang waar ik geen peil op kon trekken, maar een gezonde stoelgang kon je het ook niet noemen... Hoe dan ook voelde ik me prima.
Tot ik een avond ging stappen die volledig uit de hand liep. Wij meiden werden uitgescholden door een grote groep jongens en toen we wegliepen en zeiden dat we er niets mee te maken wilden hebben, werden we ingesloten en in elkaar geslagen. Ik was die avond ook met mijn toenmalige vriendje, hij kon mij lange tijd beschermen tegen de groep maar toen hij een pistool tegen zijn hoofd kreeg, 'verdween' hij (het ging allemaal zo snel) en kreeg ik een high kick in mijn buik. (De belangrijkste personen waren thaiboksers) Het was zo'n harde schop dat het geluid verstomde en ik alleen maar kokhalzend voorovergebogen in de straten stond met mijn handen op mijn buik. Verlamd. Niemand van ons had gezien dat er zelfs een pistool bij kwam kijken en zo snel als het begon, zo snel was het ook weer klaar. Ineens was de groep van 20 jongens klaar met ons en liepen ze weg.
En toen begon het circus. Niet alleen via politie en de juridische handel, maar vooral mijn buikproblemen die vanaf toen weer (terug?) kwamen en nooit meer zijn weg gegaan...
Lees de volgende keer meer over mijn ervaringen met PDS.Labels: ibs, pds, personal