Ik sta deinend op de muziek op een evenement. Ineens zie ik ze als vanuit het niets opduiken. Zijn ex. We zeggen haar gedag. Mijn zwager waarmee ik sta te dansen krijgt een leuke lach toegeworpen en ik krijg niks. Geen lach, geen knikje, ik word genegeerd.
Ze heeft een hekel aan me, ik weet het zeker. Maar wat is dat toch met die exen? Moet ik haar ook haten volgens de grote wetten der verliefdheid? Ik ken haar niet. Heb ook geen grote behoefte om haar te leren kennen, maar onze eerste ontmoeting was goed. Hij stelde ons aan elkaar voor en we lachten. Ik vond haar wel aardig en het was oké.
Met mijn vriendin ga ik altijd een theetje drinken na haar werk. Dat is wat wij elke week doen en toen zag ik haar voor de tweede keer. Zijn ex. Ik herkende haar in eerste instantie niet en toen ik het net wist, kreeg ik de meest dodelijke blik toegeworpen die ik sinds jaar en dag niet meer had gekregen... Mijn vriendin vroeg me direct wie dat was en wat ze deed. Beduusd zei ik: dat is zijn ex. En ik weet niet wat ze net deed, maar het zag er niet goed uit.
Blijkbaar hadden we vanaf dat moment oorlog. Overal waar ik haar zag kreeg ik de meest gemene, dodelijke blik toegeworpen die je je maar kunt bedenken. Of ze zag me en negeerde me volkomen. En ik vraag me nog steeds af waarom. Niet waarom ze dat bij mij doet, ik heb mijn mening over haar inmiddels wel gevormd, maar waarom doen meisjes/vrouwen dat? Ik kan me nog herinneren dat de ex van mijn vriendin's vriend (kunnen jullie het nog volgen?) haar werkelijk haatte en alles op alles zette om haar relatie met hem stuk te maken en haar zwart te maken voor de rest van de wereld. Nu geloof ik er erg in dat je krijgt wat je toekomt, dus uiteraard kreeg mijn vriendin haar vriendje en hopelijk krijgt die akelige ex ook nog haar verdiende loon van de kosmos. Maar toch kan ik niet volgen waar we allemaal mee bezig zijn.
Mij doet zijn ex me niet zo veel. Ja, het was leuk geweest als we normaal met elkaar konden omgaan, maar aangezien dit niet aan ons besteed is, is het maar misschien beter zo. Maar blijkbaar doe ik zijn ex wel veel. En hoe zit dat nu eigenlijk met hem, heeft hij issues met mijn ex? Hoe erg is dit van invloed op je relatie? Is de ex exit?
Vooral het feit dat je het misschien ook kunt omdraaien verbaast me sterk. Op de een of andere manier denk je nooit dat hij er ook over nadenkt. Toch moet het wel zo zijn. Ik weet nog dat mijn vriendje me eens zei: ik mag hem niet, hij zit in mijn vaarwater. Mijn ex bleef me bellen en vermoeien met het feit dat hij zo'n grote fout begaan was en ondanks dat ik er niet in geinteresseerd was, bleef hij bellen en smsen. Naast het feit dat ik me er erg ongemakkelijk bij voelde kan ik me inbeelden dat vriendlief het ook verre van leuk vond dat ik zoveel contact had met mijn ex. Toch dacht ik er niet veel over na. Maar ook zo zie je maar weer: hij zal er ook zo het zijne van gedacht hebben. Maar wat dan?
In de regel is het zo dat vrouwen automatisch een hekel hebben aan de exen van hun vriendje. Al kennen ze het meisje in kwestie niet, bij voorbaat is het een absolute no-no om over haar te spreken. Ik denk zelf dat het volledig gebaseerd is op onzekerheid. Waarom zou je je druk maken over de ex van je vriendje? Hij is nu met jou. En dat zal wel een goede reden zijn, nietwaar? Toch werkt het niet altijd zo. Meisjes kunnen obsessief bezig blijven met de ex. Ik wil er vooral boven blijven staan. Mijn vriendje is namelijk de meest geweldige jongen die ik ooit heb leren kennen en als hij verkering heeft gehad met een meisje, is dat geen probleem. Alle keuzes in je leven maken je tot degene die je nu bent. Zo heb ik bepaalde trekjes ook te danken aan vervelende ex-en en sta ik nu veel meer op mijn strepen wat ik indertijd niet deed. Dat is iets wat fijn voor mezelf is, maar ik ben ook duidelijker naar mijn vriend toe. En bovendien ben ik nu Queen of the Castle en ben ik daar maar wat blij mee. Het blijft een apart fenomeen en ik vraag me nu gewoon af:
Can't we all just get along?Labels: column, ex, liefde, mrsstilletto